* ತ್ಯಾಗ ಅಮರ...

fêÀ£ÀzÀ°è ºÉÃUÉÆà §zÀÄPÀĪÀÅzÀÄ MAzÀÄ fêÀ£ÀªÀ®è. £ÀªÀÄUÁV £ÀªÀÄä ¸ÀéAwPÉUÁV §zÀÄPÀĪÀÅzÀÆ PÀÆqÀ MAzÀÄ fêÀ£ÀªÀ®è. MAzÀÄ ¸ÁxÀðPÀ fêÀ£ÀªÉAzÀgÉ £ÁªÀÅ ªÀÄvÉÆÛ§âjUÁV §zÀÄPÀĪÀÅzÀÄ.. CzÀgÀ°ègÀĪÀ RĶ C¶ÖµÀÖ®è. ªÀÄvÉÆÛ§âjUÁV £ÀªÀÄä£ÀÄß, £ÀªÀÄä ¸ÀéAwPÉAiÀÄ£ÀÄß vÁåUÀ ªÀiÁr CzÀgÀ°è ªÀÄvÉÆÛ§âgÀ M½vÀ£ÀÄß, ¸ÀAvÉÆõÀªÀ£ÀÄß PÁtĪÀ ªÀÄ£À¸ÀÄì ¤¸ÁéxÀðvɬÄAzÀ PÀÆrzÀ fêÀ£ÀªÀ£ÀÄß ºÀÄlÄÖ ºÁPÀÄvÀÛzÉ. £ÁªÀÅ ªÀiÁrzÀ vÁåUÀPÉÌ ¨É¯É ¹UÀ¨ÉÃPÁzÀgÉ CzÀÄ AiÀiÁªÀvÀÄÛ ¤¸ÁéxÀðvɬÄAzÀ PÀÆrgÀ¨ÉÃPÀÄ.

           vÁåUÀ ºÉÃVgÀ¨ÉÃPÀÄ JA§ÄzÀPÉÌ ¤ªÀÄUÉÆAzÀÄ ¤zÀÀ±Àð£À E°èzÉÉ. CªÀ£ÀÄ eÁ£ï vÀ£Àß vÀAVAiÉÆA¢UÉ DlªÁqÀÄwÛzÁÝUÀ CªÀ¼ÀÄ DAiÀÄvÀ¦à ©zÀÄÝ vÀ¯ÉUÉ UÁAiÀĪÁV vÀÄA§ gÀPÀÛ ¸ÁæªÀªÁ¬ÄvÀÄ. eÁ£ïzÀÄ vÀAVAiÀÄzÉà gÀPÀÛzÀ UÀÄA¥ÀÄ. “¤Ã£Éà ¤£Àß vÀAVUÉ gÀPÀÛ ¸Àé®à PÉÆqÀÄwÛÃAiÀiÁ..?” JAzÀÄ ªÉÊzÀågÀÄ PÉýzÁUÀ eÁ£ï ¸Àé®à ºÉÆvÀÄÛ ªÀiË£ÀªÁVzÀÄÝ, AiÉÆÃa¸ÀÄvÀÛ¯Éà “¸Àj” JAzÀÄ M¦àPÉÆAqÀ.  D ºÀÄqÀÄUÀ AiÀiÁPÉ AiÉÆÃa¸ÀÄwÛgÀĪÀ£ÉÆà JAzÀÄ ªÉÊzÀågÀÄ ¨ÉÃgÉÆAzÀÄ jÃw CxÀð ªÀiÁrPÉÆAqÀÄ “CµÉÖãÀÄ £ÉÆêÁUÀ®è, LzÀÄ ¤«ÄµÀzÀ°è DVºÉÆÃUÀÄvÉÛ. DªÉÄÃ¯É ZÁPÉèmï PÉÆqÀÄvÉÛãɔ JAzÀÄ qÁPÀÖgï CªÀ£À ªÉÄʬÄAzÀ ¤zsÁ£ÀªÁV gÀPÀÛ vÉUÉAiÀįÁgÀA©ü¹zÀgÀÄ. eÁ£ï£À ªÀÄÄR PÀæªÉÄÃt aPÀÌzÁUÀvÉÆqÀVvÀÄÛ. PÀtÚAa£À°è ºÀ¤ ¤ÃgÀÄ f£ÀÄUÀÄwÛvÀÄÛ. eÁ£ï gÀPÀÛ PÀæªÉÄÃtªÁV ¨Ál¯ï£À°è vÀÄA©PÉƼÀÄîwÛvÀÄÛ. CzÀjAzÀ eÁ£ï£À vÀAVAiÀÄ D¥ÀgÉõÀ£ï PÀÆqÀ AiÀıÀ¹éAiÀiÁ¬ÄvÀÄ. eÁ£ï PÀtÄäaÑ ºÁUÉà ªÀÄ®VzÁÝUÀ ªÉÊzÀågÀÄ eÁ£ï §½ §AzÀÄ “K¼ÀÄ, ZÁPÉèmï PÉÆqÉÛãɔ JAzÀgÀÄ. DUÀ D ºÀÄqÀÄUÀ ¨sÀAiÀÄ¥ÀqÀÄvÀÛ ªÉÄ®è£É PÉýzÀ “E£ÀÆß JµÀÄÖ ºÉÆwÛUÉ £Á£ÀÄ ¸ÁAiÀÄÄvÉÛÃ£É qÁPÀÖgï?” JAzÀ. ªÉÊzÀågÀÄ ¨ÉgÀUÁV “gÀPÀÛ vÉUÉzÀgÉ ªÀÄ£ÀĵÀå ¸ÀvÀÄÛ ºÉÆUÀÄvÁÛ£É JAzÀÄPÉÆAqÉAiÀiÁ? DUÀ eÁ£ï “ºËzÀÄ” JAzÀÄ qÁPÀÖgï PÀAoÀ £ÀqÀÄVvÀÄ. MAzÀÄ PÀët ªÉÄÊAiÀÄ°è PÀgÉAmï ºÀjzÀAvÁ¬ÄvÀÄ. DUÀ qÁPÀÖgï

“gÀPÀÛ PÉÆlÖgÉ ¸ÁAiÀÄÄvÁÛgÉ JAzÀÄPÉÆAqÉà gÀPÀÛ PÉÆmÉÖAiÀiÁ? JAzÀgÀÄ. E°è eÁ£ï AiÉÆÃa¹zÀÄÝ £Á£ÀÄ ¸ÁAiÀÄÄvÉÛÃ£É J£ÀÄߪÀÅzÀQÌAvÀ vÀ£Àß vÀAV §zÀÄPÀÄvÁÛ¼É JA§ ¤¸ÁéxÀð ¦æÃw..vÁåUÀ...CzÀÄ AiÀiÁªÀvÀÄÛ CªÀÄgÀ.

                                          ***